Friday, December 30, 2011

Hoşgeldin Melek!

Aksel'imiz 26 Aralik 2011 sabahi saat 03.23'te dunyaya geldi. 2.940 kg. agirliginda ve 49,5 cm. boyunda. Gozleri sis, elleri yumuk, nokta kadar agzi olan bir minik kaplumbaga:) Dunyaya gelis hikayemizi ve sonrasinda yasadiklarimizi, gozlerimden uyku akmadigi bir zaman yazmak istiyorum.. Iste bizim Aksel Ilgaz'imiz:


Friday, December 23, 2011

40 Hafta+1 Gun

Bu sabah doktor kontrolumuz vardi. Iki secenegimiz var: Onumuzdeki Carsamba aksami induce edilebilir ve Persembe gunu minige kavusabilirim. Ya da Pazar aksami induce edilip, Pazartesi gunu dogum yapabilirim. Pazartesi'yi beklemeye karar verdim. Biraz kendi doktorum Christmas tatilinden o gun donecegi icin, biraz da 3 gun de olsa normal doguma sans vermek icin. Tabii bu arada tosbik her an gelebilir. Kasilma olmamasi bir isret degilmis ve her an dogum baslayabilirmis. Benim, kendi rizasi ile gelecegine pek inancim kalmadi ama yine de bilemeyiz tabii ki. Bekleyip, gorecegiz..

Thursday, December 22, 2011

40. Hafta

Bizim minik tosbik 2 gun once biraz yavas hareket etmeye basladi. Doktorumuz, son haftalarda hareketlerin cok onemli oldugunu ve 1 saatte 10 kereden az hareket ederse hastaneyi aramamiz gerektigini soylemisti. 1 saatte toplam 4 hareket sayinca hemen telefona sarildim ve hastaneye davet edildik:) Hemsire tosbikin kalp atislarini ve hareketlerini monitorden izledi, harekete gecsin diye koca bir bardak elma suyu ictim, ultrasona girdik ve 8 uzerinden 8 alarak ilk sinavimizi basari ile tamamladik:) Yandaki fotografta da goruldugu gibi yanaklar bomba gibi:) Eller de hep agzin icinde.. Bugun de dogmazsa "overdue" oluyor bebegimiz. Yarin sabah doktor randevumuz var. Yakinda, yeni bilgilerle gorusmek uzere!!!

Monday, December 12, 2011

Son 10...

Hazirliklarimiz coktan bitti ama yazmaya bir turlu vakit bulamadim. Ben simdiden bu kadar tembellik edersem, Aksel geldiginde nasil yazacagim hic bilemiyorum:) Neyse ki evdeki bu sisko tembelin aksine durmadan calisan birileri var. Babisko dolabimizdan sonra yatagimizi da kurdu ve anneanne nevresimlerimizi yikayip yatagimizi bir guzel tamamladi. Aksel'e bu yatakta uzun, huzurlu uykular diliyorum:) Anneannenin gelmesi ile hazilriklarimiz hizlandi. Boyali kusumun tum kiyafetleri yikandi, utulendi ve dolaba yerlesti. Minik eldivenler ve patikler tek tek katlandi, yerlerine yerlesti:)

Hazirliklar hizla tamamlanirken ben de bos durmadim. Kutu kutu nutella yedim, Aksel'in anı defterine yazdim ve hastane cantami hazirladim. Minik bebegim de beni yalniz birakmadi ve ben Nutella yedikce hickiriklara boguldu. Yedigim Nutellalar tabii ki kilo olarak geri dondu:) 38. hafta itibari ile 59kg.(130lbs.)'a ulasmis bulunmaktayim. Doktorumuz hala bebegimizin "medium size" oldugunu soyluyor ama ben "newborn" kiyafetlerimizi giydiremeyecegimizi dusunuyorum. Bakalim...



Ben "uyumam lazim" diyerek gozlerimi sıkı sıkı kapatmaya calisirken uykusuz geceler basladi bile. Tabii ki melegim geldiginde daha da uykusuz ve aksiyonlu geceler yasayacagimizi tahmin edebiliyorum ama sirtimdaki o minik noktadaki buyuk agri beni gecede en az iki kere uyandiriyor. Bir-iki tur yuruyus, sicak ped ve biraz masaj derken uyuyakaliyorum ama birkac saat sonra tekrar.. Bence artik mirildanmali uykusuzluklar baslayabilir. Sanirim onlari agrililara tercih edecegim:)

Monday, November 21, 2011

Baby Shower


Uzun bir aradan sonra nihayet yazabiliyorum. Bu surede pek cok sey oldu ve bunlarin bazilari eglenceli, bazilari ise yorucuydu. Iclerinde en eglencelisi baby shower oldu:) Sevgili arkadaslarim sayesine basta ben olma uzere herkes cok guzel vakit gecirdi. Nihancigim partimiz icin bize evini acti ve biraz erken bulusup suslemeleri tamamladik. Cok leziz yemeklerimiz vardi, tabii bu en cok bana yaradi:) parti bitene kadar yedim diyebilirim! Zaten bunun sonucunu da en son doktor kontrolunde gordum ve kilomun 34. hafta itibari ile 55kg(122lbs.) oldugunu ogrendim.






Aksel'imin yakin arkadasi:) Kerem bize cok lazim olacak bir hediye getirdi. Kerem ile gezmeye giderken bu cantanin icine bezlerimizi ve oyuncaklarimizi koymayi planliyoruz..



Seren'in bizim icin sectigi patikler da muhtesem! Sanirim Seren Aksel'i en az bizim kadar sabirsizlikla bekliyor. Her gorustugumuzde "Bebegin ne zaman gelecek?" diye soruyor. Aksel'in elinden tutup parka goturecekmis. Gidecekleri park bile coktan secildi. Cunku o parkta bebek salincaklari da var!:)

Nihan baby shower organizasyonu konusunda ustalasti artik. Once Melek'inki ve simdi de bizimki. Bebek bekleyenlere tavsiye ederim:) Cok guzel oyunlar hazirlamisti ve oyunlarin sonunda kazananlara hediyeler verildi. Gobek olcme oyununda herkes kendine cok guveniyordu ama benim gobegim tahmin edilenin epey altinda olunca komik sonuclar ortaya cikti:)


 

 Ve bunlar da yine Nihan'in dokturdugu ordek kurabiyelerimiz(her ne kadar Seren onlarin dinazor oldugunu iddia etse de) ve pastamiz! Hersey cok guzeldi!!!







Bu guzel partinin ertesi gunu, grip asimi olmus olmama ragmen hastalandim. Belki de asi oldugum icin, hafif gecirdim diyebilirim. Ama oksuruk beni cok zorladi ve doktor oksuruk surubu vermek zorunda kaldi. Telefonda konustuklarim sesimin hala boguk ciktigini soyluyor ama oksurmekten uyuyamadigim geceler geride kaldi. Bir haftayi hastalikla gecirdikten sonra, gecen hafta da yeni evimize tasindik. Benim elimi birseye surmemem icin yogun caba gosteren babisko cok yoruldu. Herseyi paketledi, bu eve gelince de hepsini acip yerlestirdi. Icime sinsin diye her ayrintiyi dusundu. Gecen haftasonu ben kurstayken de bana supriz olarak Aksel'imizin dolabini kurdu:) Artik iyice yavas hareket ettigim ve cok cabuk yoruldugum icin haftasonu bebegimizin eksiklerini tamamlamak icin biraz da alisveris yapalim dedik. Besigimizin kurulmasi ve anneannenin gelmesi disinda haziriz diyebilirim. Insallah bundan sonra da hersey yolunda gider.

Thursday, November 3, 2011

Baby Shower Hazırlıkları ve Minik Hıçkırıklar

Baby Shower'imiz iyice yaklasti ve heyecan dorukta:) Mukemmel bir host grubumuz var ve bu sureci eglenceye cevirmekte cok basarililar! Geri sayima baslayali cok oldu aslinda. Ama son uc haftadir hamilelik sureci biraz keyifsiz gecti diyebilirim. Minik tosbikimi gormek icin sabirsizligim ne kadar arttiysa duygularim bir o kadar karisti ve inisli cikisli bir hal aldi. Gece uykulari da boluk porcuk olmaya basladi.


 









Donelim hazirliklara... Alisverislerimiz tamamladiktan sonra bir aksam kizlarla bulusup gelecek olan misafirlere verecegimiz favorlarimizi ve oyunlarda verilecek hediyeleri paketlemek (daha da cok sohbet etmek ve eglenmek) icin bir araya geldik. Keyifli bir aksamdi. Emegi gecen herkese cok tesekkur ediyorum. Bu arada, bir fotografini bile cekmemisiz ama minik Kerem'imimiz de bizi yalniz birakmadi:)


Yandaki fotograftan da anlasilacagi uzere, son zamanlarda sık sık uzerimden tir gecmis gibi bir gorunume burunuyorum. Bazi sabahlar cok mutlu uyaniyorum ama bazen de "aksam olsa da Erhun elimi tutsa" modunda geciriyorum butun gunu. Zaten tum bu karisik duygulari yasarken gelen haftalik hamilelik emaillerimde "bu haftalardan itibaren tekrar ilk zamanlardaki duygu karisikligina kapilabilirsiniz" hatirlatmasi pek cok seyi acikladi. Az kaldi az:)


Haftasonu bir arkadasimla konusurken bana "hickiriyor mu?" diye sordu. "Bilmem ki" dedim cunku hickirsa nasil anlayacagimi bile blmiyordum aslinda. Normal hareketlerin askine ritmik vuruslar olacagini soyledi ve hemen o aksam hickiriklarimizi babisko ile paylastik:) Aslinda bu cok sık yasadigim birseydi ama hickirik oldugunun farkinda degildim. Epey eglenceli:) Fiziksel degisikliklere gelince... Yoga yaptigim surece agrilardan yana sıkınti cekmiyorum. Bunun disinda geceleri gobegimi koyacak bir yer bulamiyorum:) Televizyon seyrederken dalip, uzun sure hareket etmeden kalirsam bir gerginlik ve sıkınti ile yerimden firlayip evin icinde turlar atmaya basliyorum. Bu rahatsizliklar gece uykularimi da boluyor bazen. Her ne kadar kendimi zorlayip hep mutlu seyler dusunmeye ve yapmaya calissam da son uc haftada yasadigim degisiklikler istahima ve dolayisiyla kiloma da yansidi. Gecen haftaki doktor  kontrolunde son iki haftadir hic kilo almadigim ortaya cikti ve doktorum gunde 300 kalori fazladan almam gerektigini soyledi. Bugune kadar bunu uygulamaya calistim ve mutluluk hormonlarim geri geldi diye heyecanlandim. Taa ki bu sabah gozumde iki damla yasla uyanana kadar:( Bunun sadece hamilelik olmadigini ve irili ufakli baska sebepler de oldugunu biliyorum. Zaman gecsin, hersey yoluna girsin, Aksel'im gelsin ve minik gozleriyle bana bakip beni mutlu etsin istiyorum... (Fotograf "32hafta+3gun"lukken cekildi)

Wednesday, October 12, 2011

Benim Minik Tosbikim

Bugun rutin doktor kontrolumuz vardi. Artik iki haftada bir gidiyoruz doktora ve her seferinde bir suru sorumuz birikmis oluyor. Aslinda "biz" yaziyorum ama uzun zamandir yalniz gidiyordum kontrollere. Ancak yeni doktorumuz ile babisko tanismamisti ve bugun o da benimle birlikte gelemeye karar verdi. Aslinda cok dogru bir karar oldugunu daha sonra anladik. Ben birkac seferdir bebegimi ruyamda goruyordum. Ama pek normal ruyalar olmuyordu maalesef. En son sefer elleri ordek gibi perdeliydi mesela.. Bu durum bir suredir boyle devam edince bugun doktora anlatmaya karar verdim. Burada sadece 2 kez ultrason kontrolu var. Ve en sonuncusunda "artik dogumda goreceksin bebegini" demislerdi. Insan baska caresi olmayinca bu duruma alistiriyor kendini. Baska secenegim olmadigini bildigim icin oyle goresim falan da gelmemisti dogrusu. Ama bugun su ruya olayini doktora anlatirken gozlerim dolunca(ki hamilelik soz konusu olmadan once basladigim ve kendi capimda basariya ulastigim "olduk olmadik heryerde aglamama" egzersizlerim olmustu), doktor da ultrason makinasini kucaklayip geldi. -Bu arada dusundum de eski doktorum olsa "olur boyle seyler" deme ihtimali cok yuksekti!- Neyse... Sonuc olarak minik tosbiki gorduk:) Oldukca hareketli oldugunu ben her firsatta dile getiriyordum zaten. Doktorumuz da ayni seyi soyledi. Iceride hersey yolundaymis. Olcumlere gore simdilik "medium size baby" bizimki. Ne cok buyuk ne de cok kucuk. Iceride bolca sivi varmis ki bu dogum icin cok faydali. Ve hatta bizimki basini asagi cevirmis ve hazirlanmis bile:) Ultrason aleti sadece bebek kesesinin dogru yerde olup olmadigini saptamak uzere dizayn edildigi icin fotograf pek net degil ama her zamanki gibi tosbikimin eli yine yuzunde:)


 
Iste bu da sisko ben.. Her goren "karnin hic buyumuyor" diyor ama karnim da tam olmasi gerektigi olcude cikti. Son iki haftada da iki kilo almisim ve 30. haftanin sonu yani bugun itibari ile 54.5kg(120lbs) olmusum. Yandaki fotograf da bugun-"30hafta+6gun"lukken cekildi. Epey yorgun bir anima denk geldi ama yine de yeni bir fotograf olsun istedim.

Wednesday, October 5, 2011

7. Ay

7. ayimiz oldukca hareketli geciyor. Olanlari yazmaya ancak vakit bulabildim. 
Son 6-7 haftadir Aksel cok hizli buyuyor ve cok hizli hareket ediyor. Son zamanlarda karnim pek yuvarlak durmuyor sayesinde. Genellikle saga dogru bir cikinti halinde:) Hamilelikten once baskasindan duydugumda cok ilginc, acikcasi biraz da garip gelirdi iceride birseyin hareket ediyor olmasi fikri. Ama simdi hareket etmedigi zaman merak ediyorum ve hemen muzik aciyorum ya da birseyler yemeye calisiyorum (cunku muzik ve yemek onu en cabuk harekete geciren seyler!). Bu arada vucudumun diger kisimlari ayni gorunuyor olsa da kilolar karnimdan farkli yerlere de dagilmaya basladi. Simdilik ayaklarim sismedi ama sonuna dogru neler olur bilemiyorum. Bunun disinda yasadigim en buyuk degisiklik artik pek egilemiyor olmam. Elimden dusurdugum seylerin arkasindan bakip "cok da lazim degildi aslinda" diyerek egilmekten vazgecebiliyorum. ufak yuruyusler bile beni hemen yoruyor. Aslinda yogaya yaklasik bir ay kadar ara vermemin de kondisyonumu dusmesinde etkisi cok buyuk. Iki isi ust uste yapinca nefesim yetmiyor. Bu haftadan itibaren egzersizlere geri donmem sart! "28hafta+1gun" itibari ile 53.5 kg.'a (118lbs) ulastim. Son 6 haftadir duzenli olarak haftada 453 gr. (1lbs) aliyorum. Ustteki fotograf "27hafta+1gun"lukken cekildi.   


Gecen 3 hafta boyunca babaanne ve dede bizi ziyaret ettiler. Bebegimizin kislik hirka-yelek ihtiyaci bu ziyaret sonucunda tamamlandi diyebiliriz. Turkiye'den bir suru el emegi kiyafet geldi. Aksel'in dogumu Houston'un kisacik suren kis aylarina denk gelecegi icin yeterli miktarda kisligimiz var diyebiliriz:) Ayrica ilk zamanlar cok isimize yarayacagini dusundugum ve babaannenin hazirladigi battaniye de Aksel'in esyalari arasinda yerini aldi. 


 Turkiye'den gelen en sevimli sey ise babiskonun bebeklik patikleriydi:)


Son 15-20 gunun en keyifli kismi ise "Life with baby" derslerimiz oldu. Dogumun gerceklesecegi hastanede duzenlenenbu derselere aylar once yazilmistik. Zaman cok hizli gecti ve ilk iki dersi bitirdik bile. Bebegimiz ilk geldiginde neler yasayacagimizi, bizi ne gibi zorluklarin bekledigini, ne icin agladigini nasil anlayacagimizi ve bununla nasil basedecegimizi vs. ogrendik. Derslerin en guzel kismi babiskonun ilgisi ve ozeni idi. Zaten onun cok hazir oldugunu dusunuyordum ama bu dersler sonunda benden daha hazir oldugunu gordum:)


 Ve tabii ki gardrobumuza yeni seyler eklemeye de devam ettik!











Hepimiz icin degisikliklerle dolu, bazen zor ama bir o kadar heyecanli olan bu donemi elinden gelenin fazlasini yaparak en guzel sekilde gecirmemizi saglayan babalarin en tatlisina coook cok tesekkur ederiz...

Tuesday, September 6, 2011

Geri Gelen Kilolar

24. hafta ile birlikte hamileligin baslangicindaki kiloma kavusmus bulunmaktayim. Tam 52 kilo ile baslamistim ve yasklasik alti ayin sonunda normale donebildim. Bundan sonra uzerine koymaya devam edecegim. Bundan sonraki kontrollerimiz iki haftada bir olacak. Gunler hizla gecmeye devam ediyor. Biz de bu hiza ayak uydurup minik bir gezinti yapalim dedik. Biraz deniz havasi aldik ve bol bol muzik dinledik. Aksel ilk canli muzik deneyimini yasadi. Bence cok da sevdi. Deniz kenarindaki serin ruzgar Aksel'im sayesinde ilik bir meltem gibi geldi bana:) Hava sartlari sebebi ile cok az yuzebildik ama huzur dulup donduk evimize. Persembe gunu babaanne ile dede geliyor Turkiye'den. Anneannemin ve babaannemin elinden en sevdigim yiyeceklerden getirecekler. Bakalim Aksel de sevecek mi?

Tuesday, August 23, 2011

Bir sürü minik şey:)

Gunler hamileligin ilk zamanlarina gore daha hizli gecmeye basladi. 19. haftadan itibaren mide bulantilarim azaldi ve simdi cok yuklenmedigim surece hic bulanmiyor. Bu cok guzel bir sey cunku kulaga komik gelse de, insan omrunun sonuna kadar midesi bulanacak saniyor:) Gerci her seyin yolunda gitmesi de, "daha aktif birseyler yapabilsem" dusuncesini sokuyor aklima. Simdilik zamanimi en guzel sekilde gecirmeye calisiyorum.. Bu haftanin basindan beri sanki gobegimi dikkatli izlesem, buyudugunu gorebilecekmis gibi hissettim:) Cok hizli gibi geldi bana. Yandaki fotograf "22hafta+2gun"lukken cekildi.

Alttaki de ondan hemen bir gun once, yani "22hafta+1gun"lukken...


       


Eda hizla yardimima kosmaya devam ediyor. Gecen aksam minik Alp'in kundak, pijama, emzirme yastigi gibi birkac esyasini getirdi bize.. Alinacaklar, yapilacaklar ve basimiza gelecekler konusunda da bizi bilgilendirmeye devam ediyor. 



Gectigimiz haftasonu baby shower kaydimizin ikinci kismini gerceklestirdik.. Zaman icinde ekleme-cikarmalar yapabilirim ama listelerimiz hemen hemen hazir. Bence bu minik seylerle ugrasmak bebek beklerken yapilan en zevkli is. Nasil oluyor bilmiyorum ama kendim icin birseyler bakmaya ciktigimda hep ellerim Aksel icin aldiklarimla dolu donuyorum:) Sonra da saatlerce onlara bakiyorum, babiskoya gosterirken de ayri bir heyecanlaniyorum:)


Bu da dun gorur gormez cantaya attigim bir minik sey! Izlenimlerime gore baba-ogul cok iyi anlasacaklarini tahmin ediyorum. Aradaki boyut farki zamanla kapanacak ve belki de tersine donecek ama ben birbirlerinin ellerini hep simsiki tutabilsinler istiyorum...

Yine gecen hafta bebek arabamiz ve araba koltugumuz geldi. Sanki kendimize yeni bir araba almisiz gibi sevindik ve etrafinda donduk butun gun:) "Seni bununla arabaya koyup gezdirecegiz" diye de anlattik boyali kusa:) 

Yolunu gozluyoruz Aksel! Sen bize simdiden cok iyi geldin. Huzurla buyu ve gel yanimiza... 


Not: Besinci evlilik yildonumumuzde aslinda sen de bizimleydin:)







Sunday, August 14, 2011

Hazırlıklar...

Bugun, arkadasim Eda ve annesi ile baby shower kaydimizi yaptik. Herhalde bu konuda bana daha iyi yardim edecek birini bulamazdim. Sagolsun bu sicakta benimle gezdi ve herseyi tek tek anlatti. Daha once defalarca onunden gectigim ve bana hic bir anlam ifade etmeyen bir suru sey, simdi cok daha anlamli. Neler ise yarar, neler gereksiz, hangi urunun hangi markasini secmeliyim.. Artik hepsini biliyorum! Ayrica bu is benim cok da hosuma gitti.. Mini mini seylerin arasinda gezerken pek bir mutlu oldum:) Isimiz bittikten sonra da, kiyafet konusunda uygun fiyata guzel seyler bulabilecegimiz bir magazaya gittik ve ben tabii ki yine elim bos donmedim. Biz yavas yavas hazirlaniyoruz ve Aksel'i kucagimiza almak icin sabirsizlaniyoruz. O da bunun farkinda, hizla buyuyor ve yanimiza gelmeye hazirlaniyor. Artik elimizi karnima koymadan da hareket ettigini gorebiliyoruz. Yandaki gelisim kartinda da yazdigi gibi bu hafta ruya gormeye baslamis minik.. Ve uykusu da duzene girmis.. Elimizden geldigince sartlari O'nun icin uygun hale getirmeye calisiyoruz. Hep yanimizdaymis gibi O'na da anlatiyoruz olanlari ve sarkilar soylemeye devam ediyoruz.. Umarim geldiginde de bebegimize iyi bakabiliriz.

Monday, August 8, 2011

It's a boy!

5 Agustos gunu ikinci trimester ultrason kontrolumuz vardi. Hem bebegimizin saglikli olup olmadigini hem de cinsiyetini ogrenecegimiz icin cok heyecanliydik. Oyle ki, babisko bizi 3 saatlik uyku ile goturdu doktora.. Bu seferki ultrason doktorumuz cok guler yuzluydu ve dolayisi ile biz de daha rahattik. Once benim vucudumda herseyin yolunda olup olmadigina bakti. Daha sonra minigin beyninden basladi goruntulemeye.. Olculer aldi, kan dolasimi duzgun mu, organlari islevini yerine getiriyor mu diye bakti. Sonra da minik ellerini, ayaklarini, burnunu, dudaklarini gorduk tek tek. Bize "thumbs up" bile yapti:)

Sira 3 boyutlu fotograf cekmeye gelince, ellerini bir turlu yuzunden cekmedi minik.. Yandaki fotograflardan sadece ortadaki pozu yakalayabildik:) Aslinda bir suru ultrason fotografini cekip CD'ye koydu doktorumuz ama eve gelince malesef CD'nin bos oldugunu gorduk! Bu hafta gidip fotograflarimizi isteyecegim.





Bu da ilk oyuncagimiz.. Bir arkadasin bebeginde gormustum ve bacaklarina bayilmistim:) Gezerken rastladim ve hemen aldim. Insallah Aksel'imiz de sever.

Fotograf 20 haftalikken cekildi..




Bu hafta kesfettigimiz bir baska sey ise minigin muzik sevdigi.. Ama oyle her muzigi degil, kaliteli olanlari:) Sanirim babasi ile ortak zevkleri var. Iki aksam once babisko bana sevdigi bir parcayi dinletiyordu ve minik hemen harekete gecti.. Arkasindan babiskonun pek sevmedigi bir parca basladi ve bizimkinden tık yok! Ve tabii ki dinlemekten en cok zevk aldigimiz parcalar, babiskonun kendi elleri ile yaptiklari..

Bu arada bu hafta yeni doktorumuz ile tanistim. Bu aya kadar benimle ilgilenen doktor akademiye gecmeye karar verdi.. Dolayisi ile bagli oldugu hastaneyi de degistirdi. Halbuki ben doktorumdan once hangi hastanede dogum yapmak istedigime karar vermistim ve o hastane ile calisan bir klinik(ve doktor) bulmustum. Doktorumuzun bu karari ile bizim de bir karar vermemiz gerekti. Ya onunla devam edip, gittigi hastanede dogum yapacaktim ya da bu klinikte kalip, farkli bir doktor sececektim. Ben hastaneden yana kullandim tercihimi ve doktorumu degistirdim. Sanirim bu doktoru daha cok sevdim:) Hem daha sicak kanli hem de ilgiliydi. Bu,  21. haftamiz ve 49 kiloya ulastim. Bakalim bundan sonra nasil devam edecek.

Friday, July 29, 2011

Yolun Yarısı..

"Nasil gecti anlamadim" diyemeyecegim 19 haftalik, neredeyse yolumuzun yarisi olan zaman dilimini geride biraktik.. Benim icin her gun bir digerinden daha uzun ve hemen hemen hepsi kendi capinda sıkıntılı geciyor. Hala "aclik" hissinin yerinde mide bulantisi var.. Karnim hemen doymuyor, doyunca da fazla kacirmis oldugum icin yine midem bulaniyor.. Cocukken en korktugum hastalik "mide bulantisi" idi. Simdi bu minik cocuk bana bunu hergun yasatiyor. Demek ki O'nu cok sevecegim:)

Tabii bu surecte babisko da ben de bos durmuyoruz. Boyali kus'a sarkilar soyluyoruz, hikayeler anlatiyoruz ve O'na nasil daha iyi bakabilecegimizi ogrenmeye calisiyoruz.. Gunden gune gelisimini resimli kitaplarimizdan takip ediyoruz.. Mesela, artik bizi duyabildigini ogrendigimiz hafta -ki yaklasik 16. haftaya denk geliyor- hemen "Seni cok seviyoruuuz" dedik. Kollari ve bacaklarinin vucudu ile orantili hale geldigini ve kendini iterek yer degistirmeye basladigini ise kendisi ispat etti bize:)


Bu hafta iki defa babisko ile iletisim kurmaya calisti.. Daha once okudugum bir kitaptaki "sizi rahatsiz edecek kadar fazla hareket ederse, baba adayinin elini karniniza koyup bebekle iletisim kurmasini saglayin. Bu onu sakinlestirecektir." bilgisini de gecen hafta onayladi kusumuz. Ben her hareketini babisko da hissetsin isterken, minige bir sakinlik geliyor. Babisko uzaklasinca da hemen bir aksiyon! Bu durum, uyku (ya da uykusuzluk!!) nobetlerimizin kahramaninin kim olacagini gosteriyor olabilir mi acaba? Yoksa bu bir temenni mi?!



Aramiza katildiktan sonra minigimize ve bize iyi gelecek seyleri arastirmanin ve ogrenmeye calismanin yaninda, kendisini Aralik ayinda bekledigimiz icin, geldiginde O'nu yumusak birseylere sarmalamamamiz gerektigini dusundum ve kollari sivadim.. Umarim basariyla tamamlayabilirim.





Tum bunlarin disinda bol bol uyuyorum.. Oglen uykularini da sayarsak, gunde 13-14 saat kadar! Hava cok sicak ve nemli. Doktorumuzun soyledigine gore kalbim zaten normalden %30 daha hizli atiyor. Bu da benim gunlerimi evde gecirmem icin kuvvetli bir sebep. Kendimi oyalayacak seyler bulmaya calisiyorum ama Eylul'de gelecek misafirlerimiz icin de gun saymadan edemiyorum. Yandaki fotograf dun, yani "19hafta"likken cekildi.. Bakalim uykular bize yaramis mi:)

Tuesday, July 19, 2011

Başlangıç

Hamile gunlugu tutmaya baslamak icin biraz gec gibi gorunse de, aslinda planladigima gore erken bile basliyor sayilirim. Boyali kusumuz geldikten sonra yazmaya baslamayi planliyordum. Ancak farkettim ki zor bir hamilelik gecirsem de paylasmaya deger seyler yasamamiz kacinilmaz. Ozellikle gecen haftadan beri minigimizin "ben buradayim" aktiviteleri artik bir yerden baslamam gerektigini fisildadi kulagima.



Her ne kadar bu doneme fazlasi ile planli girsek de, hem sartlar hem de ilk deneyimimiz olmasi nedeni ile ne kadar acemi oldugumuzu her gun daha da iyi anliyoruz.. Mesela, fotograf cekmeye daha yeni yeni basladik. Bu mutlulugu gozlerimiz dolu ve sapsal bir sekilde karsiladigimiz ani, gobegimin buyume surecini falan fotograflamak aklimizin ucundan bile gecmedi.. Zaman bize izin verdikce, bunlari kendimiz anlatacagiz artik dinlemek isteyenlere:) Yandaki ultrason fotografi "11hafta+4gun"lukken cekildi. 6 haftalikken cekilen ilk ultrason fotografimizi saymazsak, ilk fotografimiz sayilir.



Bu mutluluk cok istedigimiz bir zamanda geldi bize. Ilk 6-7 haftamiz saskinlik, heyecan, paylasimlar ve adaptasyon ile gecti. Derken, bunun aslinda o kadar da kolay bir surec olmayacagini bizzat tecrube etmeye basladim. Istahsizlik, mide bulantilari, bazi hassasliklar derken, 14. haftaya kadar toplam 7 kg. kaybettim. Su anda "17hafta+5gun"deyiz ve 1kg. geri almis durumdayim. Aslinda hamilelikten hemen once 47 iken 52'ye cikan kilom biraz dengelendi bu asamada.. Ama hic zevkli ve kolay bir donem degildi. Hala bir gunum digerini tutmuyor. Istah acisindan da, enerji acisindan da. Mesela hamilelikte mutlaka alinmasi gerekli diye beynimize kazinmis olan sut ile aram hic iyi degil. Normalde aramin pek iyi olmadigi yogurt ve meyve ile de kanka sayiliriz su aralar:) Istahim oldugu zamanlar mutlaka guzel seyler yemeye calisiyorum. Onun disinda da idare etmeye calisiyoruz iste.. Bu arada, babiskomuzun isinin musait olmasi, ve bu zor donemi bizimle evde gecirebilmesi acisindan cok sansliyiz.. Hem bize yemekler yapti hem de evimizi guzel melodilerle doldurup bize pek cok huzur verdi. Boyali kusumuzun aramiza katildiktan sonra da bu melodilere asina olacagini soyledi doktorumuz:) Ustteki fotografi da babisko 16. haftada, guzel bir aksam yemegi sonrasi keyif yaparken cekti.

Alisverisi seven bir anne adayi olarak, birkac basarisiz girisimim oldu bugune kadar. Nereden baslayacagimi ve neye ihtiyacimiz olacagini hic kestiremedim ve ellerim bos dondum eve.. Bu konuda icraata gecmekten cok, arastirma yapmaya agirlik verdim. Yakinimdaki yeni annelere, kitaplara, internet sitelerine basvurdum. Yakin zamanda babaanne ve dedenin yanimiza gelecek olmasi ve ardindan anneannenin yardimimiza kosacak olmasina da biraz guvendim sanirim. Bu arada babisko ilk hediyemizi bir gece biz uykudayken almis...


Gecen hafta elimize gecen bir kupon ile, enerjimizin yerinde oldugu bir gun dustuk yollara ve birkac parca minik esya ile bir ucundan basladik:) Henuz cinsiyet konusunda bir bilgimiz olmadigi icin unisex kiyafetler tercih ettik ama babisko da ben de, cinsiyet belli olunca bizi kimsenin durduramayacagini ispatladik. Kisacasi, cilgin asliveris gunlerinin baslamasina sadece 2 hafta kaldi!!