Baby Shower Hazırlıkları ve Minik Hıçkırıklar

Baby Shower'imiz iyice yaklasti ve heyecan dorukta:) Mukemmel bir host grubumuz var ve bu sureci eglenceye cevirmekte cok basarililar! Geri sayima baslayali cok oldu aslinda. Ama son uc haftadir hamilelik sureci biraz keyifsiz gecti diyebilirim. Minik tosbikimi gormek icin sabirsizligim ne kadar arttiysa duygularim bir o kadar karisti ve inisli cikisli bir hal aldi. Gece uykulari da boluk porcuk olmaya basladi.

 

Donelim hazirliklara... Alisverislerimiz tamamladiktan sonra bir aksam kizlarla bulusup gelecek olan misafirlere verecegimiz favorlarimizi ve oyunlarda verilecek hediyeleri paketlemek (daha da cok sohbet etmek ve eglenmek) icin bir araya geldik. Keyifli bir aksamdi. Emegi gecen herkese cok tesekkur ediyorum. Bu arada, bir fotografini bile cekmemisiz ama minik Kerem'imimiz de bizi yalniz birakmadi:)

Yandaki fotograftan da anlasilacagi uzere, son zamanlarda sık sık uzerimden tir gecmis gibi bir gorunume burunuyorum. Bazi sabahlar cok mutlu uyaniyorum ama bazen de "aksam olsa da Erhun elimi tutsa" modunda geciriyorum butun gunu. Zaten tum bu karisik duygulari yasarken gelen haftalik hamilelik emaillerimde "bu haftalardan itibaren tekrar ilk zamanlardaki duygu karisikligina kapilabilirsiniz" hatirlatmasi pek cok seyi acikladi. Az kaldi az:)


Haftasonu bir arkadasimla konusurken bana "hickiriyor mu?" diye sordu. "Bilmem ki" dedim cunku hickirsa nasil anlayacagimi bile blmiyordum aslinda. Normal hareketlerin askine ritmik vuruslar olacagini soyledi ve hemen o aksam hickiriklarimizi babisko ile paylastik:) Aslinda bu cok sık yasadigim birseydi ama hickirik oldugunun farkinda degildim. Epey eglenceli:) Fiziksel degisikliklere gelince... Yoga yaptigim surece agrilardan yana sıkınti cekmiyorum. Bunun disinda geceleri gobegimi koyacak bir yer bulamiyorum:) Televizyon seyrederken dalip, uzun sure hareket etmeden kalirsam bir gerginlik ve sıkınti ile yerimden firlayip evin icinde turlar atmaya basliyorum. Bu rahatsizliklar gece uykularimi da boluyor bazen. Her ne kadar kendimi zorlayip hep mutlu seyler dusunmeye ve yapmaya calissam da son uc haftada yasadigim degisiklikler istahima ve dolayisiyla kiloma da yansidi. Gecen haftaki doktor  kontrolunde son iki haftadir hic kilo almadigim ortaya cikti ve doktorum gunde 300 kalori fazladan almam gerektigini soyledi. Bugune kadar bunu uygulamaya calistim ve mutluluk hormonlarim geri geldi diye heyecanlandim. Taa ki bu sabah gozumde iki damla yasla uyanana kadar:( Bunun sadece hamilelik olmadigini ve irili ufakli baska sebepler de oldugunu biliyorum. Zaman gecsin, hersey yoluna girsin, Aksel'im gelsin ve minik gozleriyle bana bakip beni mutlu etsin istiyorum... (Fotograf "32hafta+3gun"lukken cekildi)