Aksel'imiz 26 Aralik 2011 sabahi saat 03.23'te dunyaya geldi. 2.940 kg. agirliginda ve 49,5 cm. boyunda. Gozleri sis, elleri yumuk, nokta kadar agzi olan bir minik kaplumbaga:) Dunyaya gelis hikayemizi ve sonrasinda yasadiklarimizi, gozlerimden uyku akmadigi bir zaman yazmak istiyorum.. Iste bizim Aksel Ilgaz'imiz:
Friday, December 30, 2011
Friday, December 23, 2011
40 Hafta+1 Gun
Bu sabah doktor kontrolumuz vardi. Iki secenegimiz var: Onumuzdeki Carsamba aksami induce edilebilir ve Persembe gunu minige kavusabilirim. Ya da Pazar aksami induce edilip, Pazartesi gunu dogum yapabilirim. Pazartesi'yi beklemeye karar verdim. Biraz kendi doktorum Christmas tatilinden o gun donecegi icin, biraz da 3 gun de olsa normal doguma sans vermek icin. Tabii bu arada tosbik her an gelebilir. Kasilma olmamasi bir isret degilmis ve her an dogum baslayabilirmis. Benim, kendi rizasi ile gelecegine pek inancim kalmadi ama yine de bilemeyiz tabii ki. Bekleyip, gorecegiz..
Thursday, December 22, 2011
40. Hafta
Monday, December 12, 2011
Son 10...
Hazirliklar hizla tamamlanirken ben de bos durmadim. Kutu kutu nutella yedim, Aksel'in anı defterine yazdim ve hastane cantami hazirladim. Minik bebegim de beni yalniz birakmadi ve ben Nutella yedikce hickiriklara boguldu. Yedigim Nutellalar tabii ki kilo olarak geri dondu:) 38. hafta itibari ile 59kg.(130lbs.)'a ulasmis bulunmaktayim. Doktorumuz hala bebegimizin "medium size" oldugunu soyluyor ama ben "newborn" kiyafetlerimizi giydiremeyecegimizi dusunuyorum. Bakalim...
Ben "uyumam lazim" diyerek gozlerimi sıkı sıkı kapatmaya calisirken uykusuz geceler basladi bile. Tabii ki melegim geldiginde daha da uykusuz ve aksiyonlu geceler yasayacagimizi tahmin edebiliyorum ama sirtimdaki o minik noktadaki buyuk agri beni gecede en az iki kere uyandiriyor. Bir-iki tur yuruyus, sicak ped ve biraz masaj derken uyuyakaliyorum ama birkac saat sonra tekrar.. Bence artik mirildanmali uykusuzluklar baslayabilir. Sanirim onlari agrililara tercih edecegim:)
Monday, November 21, 2011
Baby Shower
Aksel'imin yakin arkadasi:) Kerem bize cok lazim olacak bir hediye getirdi. Kerem ile gezmeye giderken bu cantanin icine bezlerimizi ve oyuncaklarimizi koymayi planliyoruz..
Seren'in bizim icin sectigi patikler da muhtesem! Sanirim Seren Aksel'i en az bizim kadar sabirsizlikla bekliyor. Her gorustugumuzde "Bebegin ne zaman gelecek?" diye soruyor. Aksel'in elinden tutup parka goturecekmis. Gidecekleri park bile coktan secildi. Cunku o parkta bebek salincaklari da var!:)
Ve bunlar da yine Nihan'in dokturdugu ordek kurabiyelerimiz(her ne kadar Seren onlarin dinazor oldugunu iddia etse de) ve pastamiz! Hersey cok guzeldi!!!
Bu guzel partinin ertesi gunu, grip asimi olmus olmama ragmen hastalandim. Belki de asi oldugum icin, hafif gecirdim diyebilirim. Ama oksuruk beni cok zorladi ve doktor oksuruk surubu vermek zorunda kaldi. Telefonda konustuklarim sesimin hala boguk ciktigini soyluyor ama oksurmekten uyuyamadigim geceler geride kaldi. Bir haftayi hastalikla gecirdikten sonra, gecen hafta da yeni evimize tasindik. Benim elimi birseye surmemem icin yogun caba gosteren babisko cok yoruldu. Herseyi paketledi, bu eve gelince de hepsini acip yerlestirdi. Icime sinsin diye her ayrintiyi dusundu. Gecen haftasonu ben kurstayken de bana supriz olarak Aksel'imizin dolabini kurdu:) Artik iyice yavas hareket ettigim ve cok cabuk yoruldugum icin haftasonu bebegimizin eksiklerini tamamlamak icin biraz da alisveris yapalim dedik. Besigimizin kurulmasi ve anneannenin gelmesi disinda haziriz diyebilirim. Insallah bundan sonra da hersey yolunda gider.
Thursday, November 3, 2011
Baby Shower Hazırlıkları ve Minik Hıçkırıklar
Baby Shower'imiz iyice yaklasti ve heyecan dorukta:) Mukemmel bir host grubumuz var ve bu sureci eglenceye cevirmekte cok basarililar! Geri sayima baslayali cok oldu aslinda. Ama son uc haftadir hamilelik sureci biraz keyifsiz gecti diyebilirim. Minik tosbikimi gormek icin sabirsizligim ne kadar arttiysa duygularim bir o kadar karisti ve inisli cikisli bir hal aldi. Gece uykulari da boluk porcuk olmaya basladi.
Yandaki fotograftan da anlasilacagi uzere, son zamanlarda sık sık uzerimden tir gecmis gibi bir gorunume burunuyorum. Bazi sabahlar cok mutlu uyaniyorum ama bazen de "aksam olsa da Erhun elimi tutsa" modunda geciriyorum butun gunu. Zaten tum bu karisik duygulari yasarken gelen haftalik hamilelik emaillerimde "bu haftalardan itibaren tekrar ilk zamanlardaki duygu karisikligina kapilabilirsiniz" hatirlatmasi pek cok seyi acikladi. Az kaldi az:)
Haftasonu bir arkadasimla konusurken bana "hickiriyor mu?" diye sordu. "Bilmem ki" dedim cunku hickirsa nasil anlayacagimi bile blmiyordum aslinda. Normal hareketlerin askine ritmik vuruslar olacagini soyledi ve hemen o aksam hickiriklarimizi babisko ile paylastik:) Aslinda bu cok sık yasadigim birseydi ama hickirik oldugunun farkinda degildim. Epey eglenceli:) Fiziksel degisikliklere gelince... Yoga yaptigim surece agrilardan yana sıkınti cekmiyorum. Bunun disinda geceleri gobegimi koyacak bir yer bulamiyorum:) Televizyon seyrederken dalip, uzun sure hareket etmeden kalirsam bir gerginlik ve sıkınti ile yerimden firlayip evin icinde turlar atmaya basliyorum. Bu rahatsizliklar gece uykularimi da boluyor bazen. Her ne kadar kendimi zorlayip hep mutlu seyler dusunmeye ve yapmaya calissam da son uc haftada yasadigim degisiklikler istahima ve dolayisiyla kiloma da yansidi. Gecen haftaki doktor kontrolunde son iki haftadir hic kilo almadigim ortaya cikti ve doktorum gunde 300 kalori fazladan almam gerektigini soyledi. Bugune kadar bunu uygulamaya calistim ve mutluluk hormonlarim geri geldi diye heyecanlandim. Taa ki bu sabah gozumde iki damla yasla uyanana kadar:( Bunun sadece hamilelik olmadigini ve irili ufakli baska sebepler de oldugunu biliyorum. Zaman gecsin, hersey yoluna girsin, Aksel'im gelsin ve minik gozleriyle bana bakip beni mutlu etsin istiyorum... (Fotograf "32hafta+3gun"lukken cekildi)
Donelim hazirliklara... Alisverislerimiz tamamladiktan sonra bir aksam kizlarla bulusup gelecek olan misafirlere verecegimiz favorlarimizi ve oyunlarda verilecek hediyeleri paketlemek (daha da cok sohbet etmek ve eglenmek) icin bir araya geldik. Keyifli bir aksamdi. Emegi gecen herkese cok tesekkur ediyorum. Bu arada, bir fotografini bile cekmemisiz ama minik Kerem'imimiz de bizi yalniz birakmadi:)
Wednesday, October 12, 2011
Benim Minik Tosbikim
Bugun rutin doktor kontrolumuz vardi. Artik iki haftada bir gidiyoruz doktora ve her seferinde bir suru sorumuz birikmis oluyor. Aslinda "biz" yaziyorum ama uzun zamandir yalniz gidiyordum kontrollere. Ancak yeni doktorumuz ile babisko tanismamisti ve bugun o da benimle birlikte gelemeye karar verdi. Aslinda cok dogru bir karar oldugunu daha sonra anladik. Ben birkac seferdir bebegimi ruyamda goruyordum. Ama pek normal ruyalar olmuyordu maalesef. En son sefer elleri ordek gibi perdeliydi mesela.. Bu durum bir suredir boyle devam edince bugun doktora anlatmaya karar verdim. Burada sadece 2 kez ultrason kontrolu var. Ve en sonuncusunda "artik dogumda goreceksin bebegini" demislerdi. Insan baska caresi olmayinca bu duruma alistiriyor kendini. Baska secenegim olmadigini bildigim icin oyle goresim falan da gelmemisti dogrusu. Ama bugun su ruya olayini doktora anlatirken gozlerim dolunca(ki hamilelik soz konusu olmadan once basladigim ve kendi capimda basariya ulastigim "olduk olmadik heryerde aglamama" egzersizlerim olmustu), doktor da ultrason makinasini kucaklayip geldi. -Bu arada dusundum de eski doktorum olsa "olur boyle seyler" deme ihtimali cok yuksekti!- Neyse... Sonuc olarak minik tosbiki gorduk:) Oldukca hareketli oldugunu ben her firsatta dile getiriyordum zaten. Doktorumuz da ayni seyi soyledi. Iceride hersey yolundaymis. Olcumlere gore simdilik "medium size baby" bizimki. Ne cok buyuk ne de cok kucuk. Iceride bolca sivi varmis ki bu dogum icin cok faydali. Ve hatta bizimki basini asagi cevirmis ve hazirlanmis bile:) Ultrason aleti sadece bebek kesesinin dogru yerde olup olmadigini saptamak uzere dizayn edildigi icin fotograf pek net degil ama her zamanki gibi tosbikimin eli yine yuzunde:)
Iste bu da sisko ben.. Her goren "karnin hic buyumuyor" diyor ama karnim da tam olmasi gerektigi olcude cikti. Son iki haftada da iki kilo almisim ve 30. haftanin sonu yani bugun itibari ile 54.5kg(120lbs) olmusum. Yandaki fotograf da bugun-"30hafta+6gun"lukken cekildi. Epey yorgun bir anima denk geldi ama yine de yeni bir fotograf olsun istedim.
Wednesday, October 5, 2011
7. Ay
7. ayimiz oldukca hareketli geciyor. Olanlari yazmaya ancak vakit bulabildim.

Turkiye'den gelen en sevimli sey ise babiskonun bebeklik patikleriydi:)

Tuesday, September 6, 2011
Geri Gelen Kilolar
24. hafta ile birlikte hamileligin baslangicindaki kiloma kavusmus bulunmaktayim. Tam 52 kilo ile baslamistim ve yasklasik alti ayin sonunda normale donebildim. Bundan sonra uzerine koymaya devam edecegim. Bundan sonraki kontrollerimiz iki haftada bir olacak. Gunler hizla gecmeye devam ediyor. Biz de bu hiza ayak uydurup minik bir gezinti yapalim dedik. Biraz deniz havasi aldik ve bol bol muzik dinledik. Aksel ilk canli muzik deneyimini yasadi. Bence cok da sevdi. Deniz kenarindaki serin ruzgar Aksel'im sayesinde ilik bir meltem gibi geldi bana:) Hava sartlari sebebi ile cok az yuzebildik ama huzur dulup donduk evimize. Persembe gunu babaanne ile dede geliyor Turkiye'den. Anneannemin ve babaannemin elinden en sevdigim yiyeceklerden getirecekler. Bakalim Aksel de sevecek mi?
Tuesday, August 23, 2011
Bir sürü minik şey:)
Alttaki de ondan hemen bir gun once, yani "22hafta+1gun"lukken...
Yolunu gozluyoruz Aksel! Sen bize simdiden cok iyi geldin. Huzurla buyu ve gel yanimiza...
Not: Besinci evlilik yildonumumuzde aslinda sen de bizimleydin:)
Sunday, August 14, 2011
Hazırlıklar...
Bugun, arkadasim Eda ve annesi ile baby shower kaydimizi yaptik. Herhalde bu konuda bana daha iyi yardim edecek birini bulamazdim. Sagolsun bu sicakta benimle gezdi ve herseyi tek tek anlatti. Daha once defalarca onunden gectigim ve bana hic bir anlam ifade etmeyen bir suru sey, simdi cok daha anlamli. Neler ise yarar, neler gereksiz, hangi urunun hangi markasini secmeliyim.. Artik hepsini biliyorum! Ayrica bu is benim cok da hosuma gitti.. Mini mini seylerin arasinda gezerken pek bir mutlu oldum:) Isimiz bittikten sonra da, kiyafet konusunda uygun fiyata guzel seyler bulabilecegimiz bir magazaya gittik ve ben tabii ki yine elim bos donmedim. Biz yavas yavas hazirlaniyoruz ve Aksel'i kucagimiza almak icin sabirsizlaniyoruz. O da bunun farkinda, hizla buyuyor ve yanimiza gelmeye hazirlaniyor. Artik elimizi karnima koymadan da hareket ettigini gorebiliyoruz. Yandaki gelisim kartinda da yazdigi gibi bu hafta ruya gormeye baslamis minik.. Ve uykusu da duzene girmis.. Elimizden geldigince sartlari O'nun icin uygun hale getirmeye calisiyoruz. Hep yanimizdaymis gibi O'na da anlatiyoruz olanlari ve sarkilar soylemeye devam ediyoruz.. Umarim geldiginde de bebegimize iyi bakabiliriz.
Monday, August 8, 2011
It's a boy!

Sira 3 boyutlu fotograf cekmeye gelince, ellerini bir turlu yuzunden cekmedi minik.. Yandaki fotograflardan sadece ortadaki pozu yakalayabildik:) Aslinda bir suru ultrason fotografini cekip CD'ye koydu doktorumuz ama eve gelince malesef CD'nin bos oldugunu gorduk! Bu hafta gidip fotograflarimizi isteyecegim.
Bu da ilk oyuncagimiz.. Bir arkadasin bebeginde gormustum ve bacaklarina bayilmistim:) Gezerken rastladim ve hemen aldim. Insallah Aksel'imiz de sever.
Fotograf 20 haftalikken cekildi..
Bu hafta kesfettigimiz bir baska sey ise minigin muzik sevdigi.. Ama oyle her muzigi degil, kaliteli olanlari:) Sanirim babasi ile ortak zevkleri var. Iki aksam once babisko bana sevdigi bir parcayi dinletiyordu ve minik hemen harekete gecti.. Arkasindan babiskonun pek sevmedigi bir parca basladi ve bizimkinden tık yok! Ve tabii ki dinlemekten en cok zevk aldigimiz parcalar, babiskonun kendi elleri ile yaptiklari..
Bu arada bu hafta yeni doktorumuz ile tanistim. Bu aya kadar benimle ilgilenen doktor akademiye gecmeye karar verdi.. Dolayisi ile bagli oldugu hastaneyi de degistirdi. Halbuki ben doktorumdan once hangi hastanede dogum yapmak istedigime karar vermistim ve o hastane ile calisan bir klinik(ve doktor) bulmustum. Doktorumuzun bu karari ile bizim de bir karar vermemiz gerekti. Ya onunla devam edip, gittigi hastanede dogum yapacaktim ya da bu klinikte kalip, farkli bir doktor sececektim. Ben hastaneden yana kullandim tercihimi ve doktorumu degistirdim. Sanirim bu doktoru daha cok sevdim:) Hem daha sicak kanli hem de ilgiliydi. Bu, 21. haftamiz ve 49 kiloya ulastim. Bakalim bundan sonra nasil devam edecek.
Friday, July 29, 2011
Yolun Yarısı..
"Nasil gecti anlamadim" diyemeyecegim 19 haftalik, neredeyse yolumuzun yarisi olan zaman dilimini geride biraktik.. Benim icin her gun bir digerinden daha uzun ve hemen hemen hepsi kendi capinda sıkıntılı geciyor. Hala "aclik" hissinin yerinde mide bulantisi var.. Karnim hemen doymuyor, doyunca da fazla kacirmis oldugum icin yine midem bulaniyor.. Cocukken en korktugum hastalik "mide bulantisi" idi. Simdi bu minik cocuk bana bunu hergun yasatiyor. Demek ki O'nu cok sevecegim:)
Tabii bu surecte babisko da ben de bos durmuyoruz. Boyali kus'a sarkilar soyluyoruz, hikayeler anlatiyoruz ve O'na nasil daha iyi bakabilecegimizi ogrenmeye calisiyoruz.. Gunden gune gelisimini resimli kitaplarimizdan takip ediyoruz.. Mesela, artik bizi duyabildigini ogrendigimiz hafta -ki yaklasik 16. haftaya denk geliyor- hemen "Seni cok seviyoruuuz" dedik. Kollari ve bacaklarinin vucudu ile orantili hale geldigini ve kendini iterek yer degistirmeye basladigini ise kendisi ispat etti bize:)
Bu hafta iki defa babisko ile iletisim kurmaya calisti.. Daha once okudugum bir kitaptaki "sizi rahatsiz edecek kadar fazla hareket ederse, baba adayinin elini karniniza koyup bebekle iletisim kurmasini saglayin. Bu onu sakinlestirecektir." bilgisini de gecen hafta onayladi kusumuz. Ben her hareketini babisko da hissetsin isterken, minige bir sakinlik geliyor. Babisko uzaklasinca da hemen bir aksiyon! Bu durum, uyku (ya da uykusuzluk!!) nobetlerimizin kahramaninin kim olacagini gosteriyor olabilir mi acaba? Yoksa bu bir temenni mi?!
Aramiza katildiktan sonra minigimize ve bize iyi gelecek seyleri arastirmanin ve ogrenmeye calismanin yaninda, kendisini Aralik ayinda bekledigimiz icin, geldiginde O'nu yumusak birseylere sarmalamamamiz gerektigini dusundum ve kollari sivadim.. Umarim basariyla tamamlayabilirim.
Tum bunlarin disinda bol bol uyuyorum.. Oglen uykularini da sayarsak, gunde 13-14 saat kadar! Hava cok sicak ve nemli. Doktorumuzun soyledigine gore kalbim zaten normalden %30 daha hizli atiyor. Bu da benim gunlerimi evde gecirmem icin kuvvetli bir sebep. Kendimi oyalayacak seyler bulmaya calisiyorum ama Eylul'de gelecek misafirlerimiz icin de gun saymadan edemiyorum. Yandaki fotograf dun, yani "19hafta"likken cekildi.. Bakalim uykular bize yaramis mi:)
Tabii bu surecte babisko da ben de bos durmuyoruz. Boyali kus'a sarkilar soyluyoruz, hikayeler anlatiyoruz ve O'na nasil daha iyi bakabilecegimizi ogrenmeye calisiyoruz.. Gunden gune gelisimini resimli kitaplarimizdan takip ediyoruz.. Mesela, artik bizi duyabildigini ogrendigimiz hafta -ki yaklasik 16. haftaya denk geliyor- hemen "Seni cok seviyoruuuz" dedik. Kollari ve bacaklarinin vucudu ile orantili hale geldigini ve kendini iterek yer degistirmeye basladigini ise kendisi ispat etti bize:)
Bu hafta iki defa babisko ile iletisim kurmaya calisti.. Daha once okudugum bir kitaptaki "sizi rahatsiz edecek kadar fazla hareket ederse, baba adayinin elini karniniza koyup bebekle iletisim kurmasini saglayin. Bu onu sakinlestirecektir." bilgisini de gecen hafta onayladi kusumuz. Ben her hareketini babisko da hissetsin isterken, minige bir sakinlik geliyor. Babisko uzaklasinca da hemen bir aksiyon! Bu durum, uyku (ya da uykusuzluk!!) nobetlerimizin kahramaninin kim olacagini gosteriyor olabilir mi acaba? Yoksa bu bir temenni mi?!
Aramiza katildiktan sonra minigimize ve bize iyi gelecek seyleri arastirmanin ve ogrenmeye calismanin yaninda, kendisini Aralik ayinda bekledigimiz icin, geldiginde O'nu yumusak birseylere sarmalamamamiz gerektigini dusundum ve kollari sivadim.. Umarim basariyla tamamlayabilirim.
Tum bunlarin disinda bol bol uyuyorum.. Oglen uykularini da sayarsak, gunde 13-14 saat kadar! Hava cok sicak ve nemli. Doktorumuzun soyledigine gore kalbim zaten normalden %30 daha hizli atiyor. Bu da benim gunlerimi evde gecirmem icin kuvvetli bir sebep. Kendimi oyalayacak seyler bulmaya calisiyorum ama Eylul'de gelecek misafirlerimiz icin de gun saymadan edemiyorum. Yandaki fotograf dun, yani "19hafta"likken cekildi.. Bakalim uykular bize yaramis mi:)
Tuesday, July 19, 2011
Başlangıç
Hamile gunlugu tutmaya baslamak icin biraz gec gibi gorunse de, aslinda planladigima gore erken bile basliyor sayilirim. Boyali kusumuz geldikten sonra yazmaya baslamayi planliyordum. Ancak farkettim ki zor bir hamilelik gecirsem de paylasmaya deger seyler yasamamiz kacinilmaz. Ozellikle gecen haftadan beri minigimizin "ben buradayim" aktiviteleri artik bir yerden baslamam gerektigini fisildadi kulagima.

Her ne kadar bu doneme fazlasi ile planli girsek de, hem sartlar hem de ilk deneyimimiz olmasi nedeni ile ne kadar acemi oldugumuzu her gun daha da iyi anliyoruz.. Mesela, fotograf cekmeye daha yeni yeni basladik. Bu mutlulugu gozlerimiz dolu ve sapsal bir sekilde karsiladigimiz ani, gobegimin buyume surecini falan fotograflamak aklimizin ucundan bile gecmedi.. Zaman bize izin verdikce, bunlari kendimiz anlatacagiz artik dinlemek isteyenlere:) Yandaki ultrason fotografi "11hafta+4gun"lukken cekildi. 6 haftalikken cekilen ilk ultrason fotografimizi saymazsak, ilk fotografimiz sayilir.
Bu mutluluk cok istedigimiz bir zamanda geldi bize. Ilk 6-7 haftamiz saskinlik, heyecan, paylasimlar ve adaptasyon ile gecti. Derken, bunun aslinda o kadar da kolay bir surec olmayacagini bizzat tecrube etmeye basladim. Istahsizlik, mide bulantilari, bazi hassasliklar derken, 14. haftaya kadar toplam 7 kg. kaybettim. Su anda "17hafta+5gun"deyiz ve 1kg. geri almis durumdayim. Aslinda hamilelikten hemen once 47 iken 52'ye cikan kilom biraz dengelendi bu asamada.. Ama hic zevkli ve kolay bir donem degildi. Hala bir gunum digerini tutmuyor. Istah acisindan da, enerji acisindan da. Mesela hamilelikte mutlaka alinmasi gerekli diye beynimize kazinmis olan sut ile aram hic iyi degil. Normalde aramin pek iyi olmadigi yogurt ve meyve ile de kanka sayiliriz su aralar:) Istahim oldugu zamanlar mutlaka guzel seyler yemeye calisiyorum. Onun disinda da idare etmeye calisiyoruz iste.. Bu arada, babiskomuzun isinin musait olmasi, ve bu zor donemi bizimle evde gecirebilmesi acisindan cok sansliyiz.. Hem bize yemekler yapti hem de evimizi guzel melodilerle doldurup bize pek cok huzur verdi. Boyali kusumuzun aramiza katildiktan sonra da bu melodilere asina olacagini soyledi doktorumuz:) Ustteki fotografi da babisko 16. haftada, guzel bir aksam yemegi sonrasi keyif yaparken cekti.
Alisverisi seven bir anne adayi olarak, birkac basarisiz girisimim oldu bugune kadar. Nereden baslayacagimi ve neye ihtiyacimiz olacagini hic kestiremedim ve ellerim bos dondum eve.. Bu konuda icraata gecmekten cok, arastirma yapmaya agirlik verdim. Yakinimdaki yeni annelere, kitaplara, internet sitelerine basvurdum. Yakin zamanda babaanne ve dedenin yanimiza gelecek olmasi ve ardindan anneannenin yardimimiza kosacak olmasina da biraz guvendim sanirim. Bu arada babisko ilk hediyemizi bir gece biz uykudayken almis...
Gecen hafta elimize gecen bir kupon ile, enerjimizin yerinde oldugu bir gun dustuk yollara ve birkac parca minik esya ile bir ucundan basladik:) Henuz cinsiyet konusunda bir bilgimiz olmadigi icin unisex kiyafetler tercih ettik ama babisko da ben de, cinsiyet belli olunca bizi kimsenin durduramayacagini ispatladik. Kisacasi, cilgin asliveris gunlerinin baslamasina sadece 2 hafta kaldi!!

Her ne kadar bu doneme fazlasi ile planli girsek de, hem sartlar hem de ilk deneyimimiz olmasi nedeni ile ne kadar acemi oldugumuzu her gun daha da iyi anliyoruz.. Mesela, fotograf cekmeye daha yeni yeni basladik. Bu mutlulugu gozlerimiz dolu ve sapsal bir sekilde karsiladigimiz ani, gobegimin buyume surecini falan fotograflamak aklimizin ucundan bile gecmedi.. Zaman bize izin verdikce, bunlari kendimiz anlatacagiz artik dinlemek isteyenlere:) Yandaki ultrason fotografi "11hafta+4gun"lukken cekildi. 6 haftalikken cekilen ilk ultrason fotografimizi saymazsak, ilk fotografimiz sayilir.
Alisverisi seven bir anne adayi olarak, birkac basarisiz girisimim oldu bugune kadar. Nereden baslayacagimi ve neye ihtiyacimiz olacagini hic kestiremedim ve ellerim bos dondum eve.. Bu konuda icraata gecmekten cok, arastirma yapmaya agirlik verdim. Yakinimdaki yeni annelere, kitaplara, internet sitelerine basvurdum. Yakin zamanda babaanne ve dedenin yanimiza gelecek olmasi ve ardindan anneannenin yardimimiza kosacak olmasina da biraz guvendim sanirim. Bu arada babisko ilk hediyemizi bir gece biz uykudayken almis...
Gecen hafta elimize gecen bir kupon ile, enerjimizin yerinde oldugu bir gun dustuk yollara ve birkac parca minik esya ile bir ucundan basladik:) Henuz cinsiyet konusunda bir bilgimiz olmadigi icin unisex kiyafetler tercih ettik ama babisko da ben de, cinsiyet belli olunca bizi kimsenin durduramayacagini ispatladik. Kisacasi, cilgin asliveris gunlerinin baslamasina sadece 2 hafta kaldi!!
Subscribe to:
Posts (Atom)