Yolun Yarısı..

"Nasil gecti anlamadim" diyemeyecegim 19 haftalik, neredeyse yolumuzun yarisi olan zaman dilimini geride biraktik.. Benim icin her gun bir digerinden daha uzun ve hemen hemen hepsi kendi capinda sıkıntılı geciyor. Hala "aclik" hissinin yerinde mide bulantisi var.. Karnim hemen doymuyor, doyunca da fazla kacirmis oldugum icin yine midem bulaniyor.. Cocukken en korktugum hastalik "mide bulantisi" idi. Simdi bu minik cocuk bana bunu hergun yasatiyor. Demek ki O'nu cok sevecegim:)

Tabii bu surecte babisko da ben de bos durmuyoruz. Boyali kus'a sarkilar soyluyoruz, hikayeler anlatiyoruz ve O'na nasil daha iyi bakabilecegimizi ogrenmeye calisiyoruz.. Gunden gune gelisimini resimli kitaplarimizdan takip ediyoruz.. Mesela, artik bizi duyabildigini ogrendigimiz hafta -ki yaklasik 16. haftaya denk geliyor- hemen "Seni cok seviyoruuuz" dedik. Kollari ve bacaklarinin vucudu ile orantili hale geldigini ve kendini iterek yer degistirmeye basladigini ise kendisi ispat etti bize:)


Bu hafta iki defa babisko ile iletisim kurmaya calisti.. Daha once okudugum bir kitaptaki "sizi rahatsiz edecek kadar fazla hareket ederse, baba adayinin elini karniniza koyup bebekle iletisim kurmasini saglayin. Bu onu sakinlestirecektir." bilgisini de gecen hafta onayladi kusumuz. Ben her hareketini babisko da hissetsin isterken, minige bir sakinlik geliyor. Babisko uzaklasinca da hemen bir aksiyon! Bu durum, uyku (ya da uykusuzluk!!) nobetlerimizin kahramaninin kim olacagini gosteriyor olabilir mi acaba? Yoksa bu bir temenni mi?!

Aramiza katildiktan sonra minigimize ve bize iyi gelecek seyleri arastirmanin ve ogrenmeye calismanin yaninda, kendisini Aralik ayinda bekledigimiz icin, geldiginde O'nu yumusak birseylere sarmalamamamiz gerektigini dusundum ve kollari sivadim.. Umarim basariyla tamamlayabilirim.

Tum bunlarin disinda bol bol uyuyorum.. Oglen uykularini da sayarsak, gunde 13-14 saat kadar! Hava cok sicak ve nemli. Doktorumuzun soyledigine gore kalbim zaten normalden %30 daha hizli atiyor. Bu da benim gunlerimi evde gecirmem icin kuvvetli bir sebep. Kendimi oyalayacak seyler bulmaya calisiyorum ama Eylul'de gelecek misafirlerimiz icin de gun saymadan edemiyorum. Yandaki fotograf dun, yani "19hafta"likken cekildi.. Bakalim uykular bize yaramis mi:)

Başlangıç

Hamile gunlugu tutmaya baslamak icin biraz gec gibi gorunse de, aslinda planladigima gore erken bile basliyor sayilirim. Boyali kusumuz geldikten sonra yazmaya baslamayi planliyordum. Ancak farkettim ki zor bir hamilelik gecirsem de paylasmaya deger seyler yasamamiz kacinilmaz. Ozellikle gecen haftadan beri minigimizin "ben buradayim" aktiviteleri artik bir yerden baslamam gerektigini fisildadi kulagima.



Her ne kadar bu doneme fazlasi ile planli girsek de, hem sartlar hem de ilk deneyimimiz olmasi nedeni ile ne kadar acemi oldugumuzu her gun daha da iyi anliyoruz.. Mesela, fotograf cekmeye daha yeni yeni basladik. Bu mutlulugu gozlerimiz dolu ve sapsal bir sekilde karsiladigimiz ani, gobegimin buyume surecini falan fotograflamak aklimizin ucundan bile gecmedi.. Zaman bize izin verdikce, bunlari kendimiz anlatacagiz artik dinlemek isteyenlere:) Yandaki ultrason fotografi "11hafta+4gun"lukken cekildi. 6 haftalikken cekilen ilk ultrason fotografimizi saymazsak, ilk fotografimiz sayilir.

Bu mutluluk cok istedigimiz bir zamanda geldi bize. Ilk 6-7 haftamiz saskinlik, heyecan, paylasimlar ve adaptasyon ile gecti. Derken, bunun aslinda o kadar da kolay bir surec olmayacagini bizzat tecrube etmeye basladim. Istahsizlik, mide bulantilari, bazi hassasliklar derken, 14. haftaya kadar toplam 7 kg. kaybettim. Su anda "17hafta+5gun"deyiz ve 1kg. geri almis durumdayim. Aslinda hamilelikten hemen once 47 iken 52'ye cikan kilom biraz dengelendi bu asamada.. Ama hic zevkli ve kolay bir donem degildi. Hala bir gunum digerini tutmuyor. Istah acisindan da, enerji acisindan da. Mesela hamilelikte mutlaka alinmasi gerekli diye beynimize kazinmis olan sut ile aram hic iyi degil. Normalde aramin pek iyi olmadigi yogurt ve meyve ile de kanka sayiliriz su aralar:) Istahim oldugu zamanlar mutlaka guzel seyler yemeye calisiyorum. Onun disinda da idare etmeye calisiyoruz iste.. Bu arada, babiskomuzun isinin musait olmasi, ve bu zor donemi bizimle evde gecirebilmesi acisindan cok sansliyiz.. Hem bize yemekler yapti hem de evimizi guzel melodilerle doldurup bize pek cok huzur verdi. Boyali kusumuzun aramiza katildiktan sonra da bu melodilere asina olacagini soyledi doktorumuz:) Ustteki fotografi da babisko 16. haftada, guzel bir aksam yemegi sonrasi keyif yaparken cekti.

Alisverisi seven bir anne adayi olarak, birkac basarisiz girisimim oldu bugune kadar. Nereden baslayacagimi ve neye ihtiyacimiz olacagini hic kestiremedim ve ellerim bos dondum eve.. Bu konuda icraata gecmekten cok, arastirma yapmaya agirlik verdim. Yakinimdaki yeni annelere, kitaplara, internet sitelerine basvurdum. Yakin zamanda babaanne ve dedenin yanimiza gelecek olmasi ve ardindan anneannenin yardimimiza kosacak olmasina da biraz guvendim sanirim. Bu arada babisko ilk hediyemizi bir gece biz uykudayken almis...

Gecen hafta elimize gecen bir kupon ile, enerjimizin yerinde oldugu bir gun dustuk yollara ve birkac parca minik esya ile bir ucundan basladik:) Henuz cinsiyet konusunda bir bilgimiz olmadigi icin unisex kiyafetler tercih ettik ama babisko da ben de, cinsiyet belli olunca bizi kimsenin durduramayacagini ispatladik. Kisacasi, cilgin asliveris gunlerinin baslamasina sadece 2 hafta kaldi!!